آسیب های گوش خارجی

آسیب های گوش خارجی

به منظور درک تظاهرات اختصاصی بیماری ها لاله گوش و مجرای خارجی، لازم است که آناتومی اختصاصی گوش خارجی را بدانیم .

آسیب های گوش خارجی

آناتومی

لاله گوش

لاله گوش و مجرای گوش خارجی (مجرای شنوایی خارجی) یک واحد ساختمانی و عملکردی را تشکیل می دهند . ساختمان های غضروفی کناری گوش خارجی در امتداد ساختمان های استخوانی داخلی هستند . حد داخلی گوش خارجی را پرده صماخ تشکیل می دهد . شکل لاله گوش توسط غضروف ارتجاعی مشخص می شود . پری کندر غضروف ارتجاعی یک واحد را با درم جانبی لاله گوش تشکیل می دهد . بافت زیر جلدی واقعی در این منطقه وجود ندارد . در نتیجه، تغییرات پوستی و تورم، اغلب پری کندر و غضروف را درگیر می کند، که می تواند منجر به درد شدید، تخریب غضروفی و تغییرات دائمی در شکل لاله گوش شود .

مجرای گوش خارجی

لاله گوش و بخش غضروفی مجرای گوش خارجی یک واحد را هم از لحاظ ساختمانی و هم در خیلی تظاهرات پاتولوژیک تشکیل می دهند . بیماری های لاله گوش اغلب به مجرای گوش منتقل می شود و بالعکس . دو سوم جانبی مجرای گوش خارجی شامل تشکیلات فیبری غضروفی است که زاویه ای به سمت پایین و جلو نسبت به یک سوم استخوانی داخل دارد . به همین جهت هنگام اتوسکوپی، بخش غضروفی متحرک گوش را به سمت بالا و عقب می کشند .

بخش استخوانی مجرای گوش توسط بخش صماخی استخوان گیجگاهی تشکیل می شود . پوست این منطقه از مجرای گوش بسیار نازک است و مستقیما روی پریوست قرار دارد که باعث می شود پوست مجرای داخلی نسبت به تغییرات دما و درد حساس باشد و می تواند بر بیماری زایی و سر بیماری های مجرای گوش مثل التهاب نکروز دهنده ی گوش خارجی موثر باشد .

رشد مجرای استخوانی گوش واضحا کم تر از مجرای غضروفی گوش می باشد . بخش غضروفی در اطفال کوتاه تر از بخش استخوانی است، اما در سن ۵ – ۶ ماهگی هر دو قسمت تقریبا طول یکسان دارند . طول مجرای گوش در بالغین نزدیک به ۵/۲ سانتی متر می باشد .

اجسام خارجی در مجرای گوش

علل

اغلب زمانی اتفاق می افتد که طفل قطعات بازی کوچک مثل قطعات لگو را داخل مجرای گوش نماید . اجسام خارجی در بالغین اغلب شامل گوشی هایی است که برای کاهش سر و صدای محیط به کار می روند یا وسایلی که با آن ها مجرای گوش را دستکاری می کنند . حشرات هم ممکن است در مجرای گوش گیر بیفتند .

تشخیص

شرح حال اغلب تشخیصی است و کلا جسم خارجی با اتوسکوپی به راحتی تشخیص داده می شود . مشکلاتی ممکن است در اثر آسیب های بعدی، تورم یا التهاب ایجاد شوند .

نکته آسیب های گوش خارجی

بیمار را باید از جهت علائم آسیب همراه در ساختمان های گوش میانی یا داخلی (مثل پارگی پرده صماخ)، التهاب گوش میانی، ضایعات عصب صورتی، سرگیجه، نیستاگموس یا از بین رفتن شنوایی حسی عصبی بررسی نمود .

تشخیص افتراقی

شامل تجمع سرومن، خون خشک شده، تومورهای مجرای گوش، کلستئاتوم و التهاب گوش خارجی (مثلا عفونت قارچی) می باشد .

عوارض آسیب های گوش خارجی

یک جسم خارجی با نفوذ عمقی می تواند موجب آسیب گوش میانی یا داخلی شود . احتباس طولانی مدت جسم خارجی در گوش منجر به التهاب ثانویه گوش خارجی، اغلب همراه با ترشح بدبو می شود .

درمان آسیب های گوش خارجی

جسم خارجی باید به دقت توسط یک هوک کوچک، خارج شود . باید مراقب بود که جسم خارجی به قسمت های عمقی تر مجرای گوش یا حتی پرده صماخ رانده نشود .

نکات مهم آسیب های گوش خارجی

شستشوی گوش نباید برای جسم خارجی در مجرای گوش به کار رود .

در اطفال، اغلب ترجیح داده می شود که جسم خارجی زیر بیهوشی عمومی خارج شده تا این که دستکاری های خطرناک انجام شود .

حشرات باید با محلول لیدوکائین ۱۰% کشته شوند . به ندرت، برای خارج کردن جسم خارجی که به شدت در مجرای گوش گیر افتاده جراحی صورت می گیرد .

برای کسب اطلاعات بیشتر به متخصص گوش و حلق و بینی خوب در تهران مراجعه نمایید .

مطالب مرتبط با این مقاله :

آسیب صوتی به گوش

علائم تومور گوش

التهاب یا عفونت گوش