عفونت گوش میانی چه علائمی دارد؟

عفونت گوش میانی یک وضعیت التهابی در منطقه میانی گوش است که شامل گوش درونی و لوله‌های اتصال گوش بیرونی است. این وضعیت عمدتاً در اثر یک سرماخوردگی یا برخی آلرژی‌ها رخ می‌دهد در این مقاله به بررسی علل و علائم عفونت گوش می‌پردازیم.

۰۱:۳۷

عفونت های گوش

انواع عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی در دسته انواع عارضه‌های شایعی است که در بین نوزادان آمار مبتلایان به آن زیاد است. به همین دلیل باید نسبت به علائم عفونت گوش میانی حساس بود و پیش از این که زمینه بروز بسیاری از عارضه‌های منفی را ایجاد کند روند درمانی را برای کودکان انجام داد. عفونت گوش میانی از عفونت گوش خارجی خطرناک تر است زیرا ممکن است موجب پارگی پرده گوش شود و همچنین عفونت را به طرف گوش داخلی و مغز هدایت کند. عفونت گوش میانی به دو نوع تقسیم می‌شود:

بیشتر بخوانید: عفونت قارچی گوش

عفونت گوش میانی حاد

این عفونت ممکن است بدنبال عفونت دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی ایجاد شود. این عفونت می‌تواند باعث اختلال عملکرد شیپور استاش( شیپور استاش یا لوله استاش، لوله باریکی است که گوش میانی را به پشت بینی متصل می کند) می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش بطرف گوش میانی پیش می‌رود و باعث ایجاد عفونت گوش میانی و ملتهب شدن آن می‌شود.

عفونت گوش میانی سروز

این عفونت موجب ایجاد تجمع مایع در گوش میانی و ملتهب شدن آن می‌شود که به دنبال عفونت گوش میانی حاد ایجاد می‌شود. عفونت گوش میانی سروز اگر درمان نشود تهدید بسیار جدی برای شنوایی محسوب می‌شود.

علائم عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی یک وضعیت التهابی است که با علائم متعددی بروز می‌کند. علائم عفونت گوش میانی شامل موارد زیر است:

درد گوش: درد گوش می‌تواند از ملایم تا شدید باشد و به خصوص در کودکان، ممکن است آزار دهنده باشد.

تب: افزایش دمای بدن همراه با تب یکی از علائم معمول عفونت‌های گوش میانی است.

کاهش شنوایی: ممکن است بر اثر ترشحات مواد التهاب‌زا در گوش داخلی، کاهش شنوایی رخ دهد.

ترشحات گوش: افزایش تخلیه ترشحات آبکی یا چرکی از گوش به عفونت گوش میانی اشاره دارد.

ضرباندار شدن گوش: احساس ضربان در گوش به ویژه در شب‌ها یکی از علائم عفونت گوش میانی است.

احساس فشار در گوش: بسیاری از افراد مبتلا به عفونت گوش میانی در این ناحیه احساس فشار را تجربه می‌کنند.

احساس سنگینی گوش‌ها: سنگینی و احساس گرفتگی در گوش، یکی دیگر از علائم عفونت گوش میانی است.

سرگیجه: سرگیجه‌های مداوم و آزار دهنده از دیگر علائم این بیماری است.

عدم تعادل: اختلال در حفظ تعادل نیز می‌تواند از علائم این نوع عفونت باشد.

بیشتر بخوانید: عفونت سینوس یا سینوزیت

علائم عفونت گوش میانی در کودکان

در کودکان کمتر از دو سال علائم این بیماری عبارتند از بی‌اشتهایی، مالیدن یا کشیدن گوش، تب و بی‎قراری است. در کودکان بالاتر از ۲ سال گوش درد ممکن است یکی از علائم عفونت گوش میانی باشد. پس از ۲ تا ۳ روز علایم شدید مثل تب و درد بهبود پیدا می‌کند.برخی از نشانه‌ها شایع تر هستند، معمولا نوزادان در اثر ابتلا به گوش میانی حالات زیر را از خود بروز می دهند:

• گریه

• بیقراری

• مشکلات شنوایی

• تب کردن

• استفراغ کردن

• تخلیه ترشحات چرکی یا عفونی از ناحیه گوش

بیشتر بخوانید: تشخیص و درمان عفونت گوش

علت ابتلا به عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی معمولاً به دلیل ورود باکتری‌ها یا ویروس‌ها به مجرای گوش درونی ایجاد می‌شود. علل متعددی می‌تواند باعث ابتلا به این نوع عفونت شود:

علل باکتریایی: باکتری‌ها یا میکروب‌های مختلف می‌توانند وارد گوش شده و عفونت را ایجاد کنند.

علل ویروسی: ویروس‌ها نیز می‌توانند عفونت گوش میانی را ایجاد کنند. ویروس‌های آنفلوآنزا و ویروس‌های تنفسی دیگر می‌توانند به این نوع عفونت منجر شوند.

آلرژی‌ها: حساسیت و آلرژی‌ها می‌تواند باعث تورم مجرای گوش شده و باعث افزایش احتمال عفونت گوش میانی شود.

سیگار کشیدن: سیگار کشیدن ممکن است باعث افزایش احتمال عفونت‌های گوش شود، زیرا دود سیگار می‌تواند به مخاط گوش آسیب بزند و مانع از عملکرد طبیعی مجاری گوش شود.

ورد آب به گوش: ورود آب به گوش می‌تواند محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها فراهم کند، به خصوص اگر آب ماندگار باشد و باعث بسته شدن مجرای گوش شود.

ساختار گوش: در کودکان، مجرای گوش کوچک‌تر و افقی‌تر هستند که ممکن است باعث ماندن آب در گوش و افزایش احتمال عفونت شوند.

بیشتر بخوانید: غده پشت گوش

تشخیص عفونت گوش میانی

زمانی که افراد با علائم عفونت گوش میانی به متخصص مراجعه می‌کنند؛ پزشک در ابتدا یک روند تشخیصی را پشت سر می‌گذارد تا تشخیص به طور دقیق انجام شود و در نهایت بر حسب شرایط ایجاد شده بهترین روش درمانی انتخاب شود.

برای معاینه بخش‌های داخلی گوش از یک ابزار به نام اتوسکوپ کمک گرفته می شود. با این ابزار می‌توان گوش خارجی و پرده گوش را مورد بررسی قرار داد. با مشاهده بخش‌های داخلی تمامی تغییرات را می‌توان به راحتی تشخیص داد. در صورتی که پرده گوش قرمز شده باشد و مایعی در آن محل جمع شده باشد می‌توانند عفونت را تشخیص دهند.

دومین اقدام تشخیصی شنوایی سنجی است. با این روش می‌توانند میزان توانایی شنوایی را در خصوص فرکانس‌های مختلف مورد ارزیابی قرار دهند.

سومین روش تشخیصی استفاده از روش تمپانوگرام است. در این روش می‌توانند میزان کارکردی که در ناحیه شیپور استاش وجود دارد را ارزیابی کنند. علاوه بر آن تحریک پذیری پرده صماخ و فشار وارده به گوش میانی نیز مورد بررسی قرار می گیرد.

۰۲:۳۵

جراحی عفونت مزمن گوش

بیشتر بخوانید: التهاب گوش میانی

عوارض عفونت گوش میانی

از مهم ترین عوارض عفونت گوش میانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• التهاب در گوش میانی

• کاهش شنوایی

• درد شدید

• گسترش عفونت به بخش های کناری

سوالات متداول

نتیجه گیری

برای تشخیص و درمان عفونت گوش میانی، مشاوره با یک پزشک گوش و حلق و بینی مهم است. او ممکن است بر اساس علائم و تاریخچه پزشکی، اقدام به تجویز داروها یا اجرای دیگر روش‌های درمانی نظیر شستشوی گوش یا در صورت لزوم، تزریق داروها به گوش کند. توجه به عوامل ایجاد کننده عفونت و اقدامات پیشگیری مناسب، می‌تواند به کاهش احتمال ابتلا به عفونت گوش میانی کمک کند. این بیماری بهتر است در اسرع وقت پیگیری شده و اقدامات درمانی انجام شود زیرا  در مواردی که روند درمان عفونت با تاخیر انجام شود عفونتی که در ناحیه گوش میانی ایجاد شده است به بخش های کناری گسترش پیدا کرده در نتیجه زمینه ساز پیامدهایی همچون عفونت استخوان یا آبسه مغزی یا التهاب پرده مغزی می شود.